Z trzecią symfonią Ludwig van Beethoven nie tylko stworzył muzyczne arcydzieło, ale także położył podwaliny pod wielkie dzieła klasyczno-romantyczne tego gatunku. Czterosatserowa symfonia, która trwa około pięćdziesięciu minut i nosi tytuł Eroica, nie tylko formalnie przekroczyła wszystkie dotychczasowe wymiary. Już sam pierwszy ruch odpowiada długości całej symfonii Mozarta lub Haydna. Po raz pierwszy w symfonii pojawia się również marsz żałobny. Z tego dzieła, powstałego pod wpływem rewolucji francuskiej, emanują przede wszystkim pasja, smutek i radość. Beethoven, jak podaje historia, pierwotnie chciał nazwać swoją trzecią symfonię imieniem swojego czasowego idola, francuskiego konsula Napoleona „Bonaparte”. Jednak zawiedziony kompozytor szybko porzucił tę myśl po samokoronacji Napoleona w 1804 roku i w gniewie usunął ten tytuł z okładki. W nagłówku pierwszego londyńskiego wydania partytury z 1809 roku mowa jest o nieznanym bohaterze lub „wielkiej osobie” (Sinfonia Eroica composta per celebrare la morte d'un Eroe lub później per festeggiare il sovvenire di un grand'uomo); przez co „kwestia bohatera” mimo licznych spekulacji do dzisiaj nie została jednoznacznie wyjaśniona. Jedyne, co nie jest tajemnicą, to to, że Beethoven sam uważał Eroikę za swoją najważniejszą symfonię. PROGRAMMLudwig van BeethovenSinfonia Nr. 3 Es-Dur op. 55 („Eroica”) Wszystkie terminy